Artık günlük değil haftalık yazmaya başladım ben galiba. ama yazacaklarımı kafamda biriktiriyorum bir sakişnleşip eski hızıma döneceğim.
Nisan yani bahar geldi. Tadını çıkarmak lazım. Sahil günleri sokakta yemek yeme günleri başlıyor.
Yazılarımdan herkes Edide'yi tanıyor. 1 sene oldu onu kaybedeli. Nur içinde yatsın. Geçen sene bu günlerde onun arkasından yazdığım yazı:
10/4/2007 - Güle Güle Edide
Ben onun isim annesiyim. Küçükken Nedime diyememişim Edide diyebilmişim. Bir çok kişi ismini Edide sanırdı. Doğduğum gün konuşarak ona Edide dediğime uzun yıllar inandırdı beni. Belki 50 yıllık komşumuz, elinde büyüdüm derler ya ondan işte. Eskiden bizim sokakta apartmanlar yerine evler varken her bahçede bir aile yaşarken başlamış dostluklar.
Her seyahatten ona gittiğim şehrin ismi yazılı hatıra kaşık alırdım. Salondaki büfede saklardı. Her seferinde çıkarıp hepsini bir bir gösterirdi. Onun evine gitmek çocukluğa yapılan bir yolculuk gibiydi.Ya fındık yedirirdi zorla, ya halka ,ya da kek yanında da sütlü neskafe. İkramı hiç bitmezdi.Rejim falan da dinlemezdi. En özel bayram ziyaretimi ona yapardım. Yeşil kağıtlı mabel çikolatalar,badem şekeri, likör ve krem karamel.O eve bayram bir başka gelirdi. Beni her gördüğünde mutlaka Vedat'ı sorardı. Ne efendi çocuk o öyle demeyi de hiç ihmal etmezdi sonunda.
Cuma günü birdenbire fenalaşmış hastaneye kaldırmışlar. Annem bana cumartesi söylemiş. Pazar günü vefat etti.Bazı insanlar hiç gitmeyecek sanırsınız ya, yaşlandığını farketmezsiniz yada farketmek istemezsiniz.Evine girdiğimde kapıda sevinçle karşılayacağını düşünüyorum hala, giderken parmaklarıyla balkondan öpücük gönderceğini. İçim kabul etmek istemiyor ama hasta yatıp çekmediği için seviniyorum bir yandan da
Mayıs ayı geliyordu. Anneler gününde geleneksel Pazar kahvaltımızı yapacaktık bu sene de. Biz yine gideceğiz. Seni anacağız hep gülerek. Güle güle Edide huzurla uyu...
4 Nisan 2008 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
8 yorum:
her eski yazını okuduğum da iyiki aklınmıza gelmiş bu eski yazı günü diyorum. Edide bizim Munise Hanım teyzemiz gibi. Arasına hanım kelimesini koymazssak çok kızardı. İyiki hayatımız da yer almışlar, bize kattıklarıyla yaşıyorlar şimdi biz de. Sevgiyle
İki duygu arasında kaldım
:( :)
Zeya miskinliği bırak ve sık yaz.Yorum yazmasalarda seni okuyanlar,her yeni yazından bloglinesi sayesinde haberdar olanlar var.Biri burda:)
Zeyacım,
her ne zaman ki bir insanın adı dudaklarımızdan silinirse o zaman silinir dünyadan...hala Edide'yi anarak onu yaşatman şahane..
Yolu ışık olsun...
allah rahmet eylesin, birilerini kaybetmek zor ama yaşam devam ediyor ve bizim elimizden bir şey gelmiyor.
Güle güle Edide,güle güle
balkahve:(((
Edide icin gercekten uzuldum canim Zeyam, huzur icinde yatsin sevgili Edide...
Eski tepoda yazilarini ozledik Zeyam :))
Nur içinde yatsın , Edide.
Bu yaziyi daha once okudugumda da icim burkulmustu, simdide ...bizim de bir Gulumser teyzemiz vardi...devlet gibi kadindi...sonra Ahmet Abi (oglu )intihar edince bir daha iflah olmadi...Ay nerden nereye...
Su yogunlugun bitsin, bisssuru yazi bekliyoruz senden...
Yorum Gönder