27 Nisan 2008 Pazar

Van gezisi

Sonunda döndük…
Van ve çevresi gezimiz 7 gün sürdü. Ahlatlı Önder Abi sayesinde karış karış gezdik.O olmasa bu geziyi yapamazdık. Hem tarih bilgisi hem organizasyon yeteneği ile bizi kuş gibi oradan oraya hep zamanında uçurdu. Grubumuz 4 kişiydi. Asıl amacımız annemin ‘’Dünü Unutma ki yarına Hakkın Olsun’’ konferanslarını okullarda vermesiydi. Karabekir Paşanın fotoğraf arşivlerinden oluşan konferansı öğrenciler büyük bir duyarlılıkla ve yaşlı gözlerle izlediler. Yaşadığımız tüm umutsuzluğa rağmen doğunun kalelerinin sağlam olduğunu görmek sevindirici. Çıkan birkaç çatlak sesi bastıracak güçlü sesler o okullarda yetişiyor.Ne mutlu bize

Dedemin çocukluğu babasının görevi nedeniyle Van’da geçmiş. Onun anılarından yola çıkarak yaşadığı sokağı buluyoruz. Şimdi ortada olmasa da o dönem de 2 yanından kanal geçen ağaçlıklı bir sokakta yaşamışlar. Yüzmeyi Van gölünde öğrenmiş, Van dağlarında ilk defa ata binmiş.Daha sonraları düşman işgalinden kurtardığı Van çocukluk anılarından pek farklıymış. Yakılıp yıkılan harabe bir şehir. Van Gölü isimli bir şiir yazmış. Van anılarını anlatan. Doğunun Marmarası olarak adlandırmış Van Gölünü ama ıssız bir mavi çöl olduğu için üzüntü duymuş. Bugünlerde ıssız mavi çöl kenarındaki üniversite ile, şehirlerle kalkınmaya hazır. Yeter ki gerekli önem verilsin.

Geldiğim gibi orada tuttuğum notları bilgisayarıma geçirdim unutmamak için.Aslında blog için ayrı bir yazı yazmayı düşünmüştüm. Ama sonra vazgeçtim. Uzun upuzun bir yazı bekliyor sizi ama içimdeki duygular daha da fazla.
300 ün üzerinde resim çektim. Bazılarını yayınlıyorum elemek gerçekten çok zor.
Doğu benim için çok özeldir. Oraların toprağına ayağım daha sağlam basar ya da ben öyle hissederim. İstanbul’dan görünen doğudan çok farklı yerler var orada. Şartlar zor olsa da insanlar daha gerçek. İçim tertemiz döndüm. Umarım herkesin doğuya bir gezi yaparak kendi doğu masalını yazma şansı olur.



1. Gün

Edremit Van’a bakar
İçinden Şamran akar.



Uçak inerken pencereden bakıyorum masmavi bir deniz pırıl pırıl Vanlılar haklı burası göl değil uçsuz bucaksız bir deniz. Doğu’nun kara iklimini yumuşatan, biraz Akdeniz havası taşıyan kocaman bir deniz.
Uçaktan iner inmez Van yüzüncü Yıl Üniversitesinin Misafirhanesine gidiyoruz. Üniversite şehir merkezinde 10 km uzaklıkta Van gölünün kıyısında. Benim üniversitemle kıyaslanınca belki 10 kat daha büyük bir alana yayılmış. Pazar günü olduğu için göl kıyısındaki kafeyi öğrenciler doldurmuş, uzanan mendirekte yürüyüş yapanlar var.
Öğlen yemeğini üniversite de yiyoruz. Van mutfağından Ayranaşı, bildiğimiz yoğurtlu çorba ama içinde kabak ve çeşitli otlar var. Buğday ve nohut ile yapılabiliyor.

Güneşi ve ılık havayı görünce bir kazakla yola çıkıyorum. Van Şehir merkezinde güneşin bulutların arasına girmesi ile içim donuyor. İlk gördüğüm dükkandan bir mont alıyorum. Arabaya binince montun markasının Butik Vedat olduğunu görüp çok gülüyorum. Sonraki günlerde iyi ki almışım diyorum sık sık çünkü güneş gidince hava buz gibi oluyor.

Hava konusunda şanslı olduğumuzu söylüyor herkes yıllardır 23 Nisan haftası Camışkıran denilen soğuklar olur hatta kar bile yağarmış. Van bize güneşli yüzünü gösteriyor kaldığımız süre boyunca.

İlk gün gölün üzerinden güneşi batırmaya Van Kalesine çıkıyoruz.
Kalede çocuklar bir çok dilde kalenin tarihini anlatıyorlar. Van Kalesinin tepesinden Van gölü çok güzel gözüküyor ancak arka tarafta Eski Van’ın Ermeniler tarafından yakılıp yıkıldıktan sonra kalan kalıntılarını görmek üzücü.

Van çok acı çekmiş bir şehir belki hala da birçok acısını sürdürüyor ama gölün güzelliği ve orada Vanlıların geniş yürekleri bu acıları kapatıyor.
Kaleden dönüşte Edremit’e gidiyoruz. Sonra şehre geri dönüyoruz.Hava kararınca bir kahve içmeye girdiğimiz kahvede menüye dayanamayıp yemek yiyoruz.
Saçıbeyaz sadece Van’ın değil belki de Türkiye’nin en modern kafelerinden biri. Son model duvar kağıtları, rahat koltukları ve dünya mutfağından örnekleri ile bizi şaşırtıyor. Ev yapımı erişte ve ıspanaklı krep hepimizce beğeniliyor.
Masalarda laptopları ile çalışan öğrenciler, Pazar akşam yemeğine gelmiş aileler ile İstanbul’dan görünenden çok farklı bir Van çıkıyor karşımıza. Ne güzel…


2. Gün

Ey Van şehri, senin bu harabelerin bile.
Bize cennet gibidir, her şeyden kıymetlidir.





Ertesi gün asıl program başlıyor. Annemin liselerde ve Vatso’da konferansı var ayrıca resmi ziyaretler 5 dakika boş kalmadan kaldığımızda da mutlaka yeni yerler görerek güne devam ediyoruz.
Van’da huyum değişiyor ve ayak bastığımızdan itibaren tam bir çay sever oluyorum. Önüme gelen çayları hiç itirazsız içişime bizimkiler çok şaşırıyor. Doğu’da çaysız sohbet, ziyaret olmaz. Eskiden teşekkürler almayayım diye israrları geçiştirirken bu çay üzerine çay içişime ben bile şaşırıyorum. Her çayda Nalan'ın kulaklarını çınlatıyorum...

Van’da bir çok okula gittik her birince pırıl pırıl öğrenciler ve güçlü bir eğitim kadrosu ile karşılaştık. Çok sevindirici bir durum ama doğudaki okulların herkesin desteğine ihtiyacı var.

İşlerimiz bititkten sonra Van çarşı içi, rus pazarını geziyoruz.Aslında daha çok çin pazarı olmuş burası. Kendime Van kedili bir porselen demlik almama kimse şaşırmıyor.

İskelede çay içerken trenlerin gemiye yüklenmesini ve Tatvan’a geçişini izliyoruz. Van Tatvan arası Van gölü üzerinde arabalı vapur çalışıyor. Yolculuk 4-5 saat sürüyormuş.

Dönüşte Zeve Şehitliğini ziyaret ediyoruz. Burada 8 köy den insanlar Ermeni Mezaliminden kaçamadan bu topraklarda katlediliyorlar.1992 yılında toplu mezarlar açılıyor ve belgeleniyorlar. Sözde Ermeni soykırımına inan herkesin Van’a gidip gerçek ağızlardan olayları dinlemesi lazım. Çünkü Van’da dedeleri veya büyük dedeleri mezalime uğramamış ev neredeyse yok.

3. Gün
Ertesi güne Van Belediye Başkanı tarafından verilen meşhur Van Kahvaltısı ile başlıyoruz Hele bir bak en meşhur kahvaltı sarayı.Masa da yok yok. Otlu peynir, kaymak, bal favorilerim. Daha sonra Van’ın Sesi TV canlı yayın, resmi ziyaretler gün boyu sürüyor. Israrlarım sonucu Üniversite bünyesinde bulunan Van Kedi Evine gidiyoruz. Annem küçükken bana kedi evi diye masal anlatırdı. Masallardaki o eve gitmiş gibi oldum. Kocaman 2 katlı bir villa bembeyaz Van Kedilerine ayrılmış. Doğum odaları, bebek odaları ve her yer bembeyaz pofuduk van kedisi.

Daha sonra Hoşab kalesine gitmek için yola çıkıyoruz. Hakkari sınırına doğru ilerliyoruz. Sağımız solumuz karlı dağlar ve üzerlerinde dağ köyleri. Arada geçen tırlardan başka araba yok. Ara sıra askeri kontrollerden geçiyoruz. Hoşab Kalesi Urartular tarafından 11.yy’da yapılmış ve hala ayakta duruyor. Bizim yaşadığımız binalar daha kaç sene ayakta durabilir acaba insan düşünmeden edemiyor.

Hoşab kalesinin ardından Çavuştepe Kalesine çıkıyoruz. Dağlarla sarmalanmış bir kale burası. Tepeden manzaraya ama en çok da sessizliğe çarpılıyorum.Hiç ses yok. İstanbul’da bilmeden geri plandan ne sesler depoluyoruz kimbilir. İçimin temizlendiğini hissediyorum bu sessizlikte...

4. Gün

Ahlatın başındayım
Onatlı Yaşındayım.


Ertesi sabah erkenden Van’a veda ediyoruz ve Ahlat’a doğru yola çıkıyoruz. Ama önce ters yönden Akdamar Adasına gidiyoruz. Yolda Edremit’de göl kenarı Van Kahvaltısı ediyoruz. 23 Nisan nedeniyle çevre okulların öğrencileri toplanmış onları izliyoruz.

Akdamar Adasına gitmek için tekneye biniyoruz. Önden bakıldığında çorak bir ada. Akdamar Kilisesi bizi karşılıyor.Öncesini bilmediğim için ben yorum yapamıyorum ama annem çok düzelmiş diyor. Kiliseden daha çok arka taraf etkiliyor beni. Badem Ağaçları çiçek açmış. Her taraf çiçek arkalarından mavi göl gözüküyor. Muhteşem manzara eşliğinde bir çay içiyoruz. Günlerce burada kalabilir insan.

İskelenin karşısındaki çay bahçesinde daha önce anlatılan ters laleleri görüyorum. Sadece bu yörede görülen bir lale türüymüş.

Yolda Vizontele’nin çekildiği Gevaş’tan geçiyoruz. Bir market ismini Vizontele koymuş. 3000 yıllık Şamran kanalı hala su taşıyor şehre. Kanalı görmeye gidiyoruz. Farklı bir kanal beklediğimizden sıradan bir kanal görmek şaşırtıyor bizi. Yine de üçbin yıldır şehre su taşıması oldukça ilginç.

Ahlat Yolu üzerinde Muradiye Şelalesinde öğle yemeği molası veriyoruz. Asma sallanan bir köprüden geçmek gerekiyor. Ben bu tür şeylerden çok korkardım bacaklarım boşalırdı ama keyifle geçiyorum hatta çocukların köprüyü sallamalarına bile ses etmiyorum. Dedim size Van’da huy değiştirdim ben. Alabalık yiyoruz şelaleye karşı. Biz yemek yerken bir kadıncağız köprünün yarısında korkudan yere yapışıyor ve emekleyerek geçiyor karşıya.
Bu harika doğanın yanında yapılan tesisler çok yetersiz. Tatil günü sebebiyle heryer dolu.
Keşke daha iyi tesisler olsa demeden olmuyor.

Van’ın meşhur İncili kefali av yasağında olduğu için yiyemiyoruz. Balık şelalesinde yılın belli dönemi balıklar yumurta bırakmak için atlarlarmış. Ama daha o mevsime gelmediğimiz için sadece şelaleyi görüp resimlere bakıyoruz. Şelale çevresinde güzel bir park yapılmış ve piknik yapan aileler var.

Erciş’te dondurma Adilcevaz’da çay molasından sonra Ahlat’a varıyoruz.

Belki 10 seneden fazla annemden Ahlatı dinlerim ben. Göl kıyısı, doğası, ahlat taşı diye anlatır durur. Ahlat Bitlis’e bağlı küçük bir ilçe ama tarihi önemi çok büyük. Türklerin Anadoluya giriş kapısı ahlat bir nevi bu topraklarda yaşamamızın tapusu. Bu yüzden hem kültürel hem de tarihi açıdan çok zengin bir kent. Keşke bu zenginlikler turizm yatırımlarına dönüşse Van Gölü ve çevresi yerli ve yabancı tursitlerle dolsa.
Ahlat taşı koyu kahverengi bir taş tüm evler bu taşla yapıldığından ortaya oldukça hoş bir görüntü çıkıyor. Ahlat meyve bahçeleri ile ünlü. Her evin kocaman bahçesi var. Bahar olduğundan bu ağaçlar çiçeklerle bizi karşılaması çok sevindirici.

Ahlat’a akşam vakti varıyoruz ve göl kenarındaki otelimize yerleşiyoruz. Akşam çarşısında bir yürüyüş yapıp burada bulunan çok şirin bir kafe olan Yaren Kafe’ye gidiyoruz. Bu kafe kilimlerle döşenmiş çok keyifli bir yer. Ahlat’da bulunduğumuz her akşam bu kafeye mutlaka uğruyoruz.

Daha sonra Aşkın Pastanesinde tatlı yiyoruz. Bu gezide açılan iştahım umarım kısa zamanda kapanır. Neyse ki çok gezmekten kilo almamışım.

5. Gün


Ertesi sabah otelde kahvaltı edip Ahlat Müzesini ve Selçuklu Meydan Mezarlığını geziyoruz. Mezar taşları belki 3 insan yüksekliğinde. Oldukça etkileyici. Ahlat’da bir çok kümbet bulunuyor. Her mahallede bir tane mutlaka var. Uluğ Kümbet, Bayındır Kümbet, Erzen hatun Kümbeti,Şeyh Necmettin Kümbeti gezdiklerimizden birkaçı.

Osmanlı Sahil kalesi ve içinde bulunan Camileri geziyoruz. Önder ağabeylerin bahçesinde meyve ağaçları arasında bir çay molası verip annemin lisede vereceği konferansa gidiyoruz.

Daha sonra Baston atölyesinden bir kar bastonu alıyorum. Böylece bir daha kar yağdığında rahatlıkla yürümeyi garantiledim. Ahlat Bastonu ile çok meşhur. Bir çok baston atölyesi bulunuyor.

Akşam üstü Önder abinin ablasının evine yemeğe gidiyoruz. Ahlat mutfağının lezzetlerine dalıyoruz. Ufak köfte çorbası, kuru fasulye pilav, içli köfte. Baklaa’ya yer kalmadığı için yanımıza veriliyor hiç ses etmeden alıyoruz.

Daha sonra Abdurahman Gazi Türbesini ziyaret edip Belediye Aile Çay Bahçesinde tabi ki çay içiyoruz. Van gölünde gelip yunuslara binmeden olmaz diyerek Tuna Ablayla kısa bir yunus gezisi yapıyoruz gölün üzerinde. Van gölü canavarından çekinerek gezimizi pek kısa tutuyoruz.

Akşam yine yaren kafe’ye gidiyoruz. Öğrenciler masalarda satranç oynuyorlar. Biz de bir iki el tavla atıp çay içiyoruz.

6. Gün

Bitlis’te 5 minare
Beri gel oğlan beri gel



Kaymakamı ziyaret sırasında annemden Ahlat’daki okullarda konferans yapması isteniyor böylece bir çok okulu bir araya getiriyorlar ve askerlerinde ziyareti ile güzel bir konferans oluyor.

Öğlen ise bir ilk öğretim okuluna yemeğe davet ediliyoruz. Mahalleli yemek yapıyor ve okulun koridoruna upuzun bir masa kuruluyor. Ayran aşı, Kodumuk (su teresi) ve patatesli bulgur pilavı yiyoruz. Harika yemekten sonra öğrencilere getirdiğimiz hediyeleri veriyoruz. Okulun müdürü her okulda böyle müdür olsa denecek türden. İçimiz pırıl pırıl ayrılırken okul bahçesinde bir fırtına kopuyor. Yer gök birbirine giriyor tozdan. Meğerse Şeytan fırtınası olurmuş 3 dakika sürüyor ama dişlerin arasından kulak içimize kadar toza bulanıyoruz. Çocuklar alışık olacak ki hemen içeri kaçışmışlar.

Yemekten sonra Tatvan’a doğru yola çıkıyoruz. Yolda El Aman Kervansarayını ziyaret ediyoruz. Kışlar burada çok sert geçtiğinden bir çok kervansaray yapılmış. Elaman kervansarayı restore edilmiş ve turizime açılacakmış yakında. Proje sürecinde resim çektirmiyorlar ama bu haberi almak bile sevindirici geliyor.

Göl kenarında kıyıdüzü köyünün konumu çok hoşuma gidiyor. Ben her gördüğüm köye uğramak istesem de resmi ziyaretler nedeniyle programda geç kalmamak için durmuyoruz.

Tatvan’a büyük bir alışveriş merkezi yapılmış. En üst katı da restoran. Güzel bir tatlı yiyoruz.
Çok sevindirici böyle güzel yerlerle karşılaşmak.

Bitlis’e varıyoruz. Bitlis’in içinden İran’a giden yol geçiyor.Böyle bir trafik olamaz. Yolda duracak yer yok. Her yer insan kaynıyor ana sokağında belki 15 tane kahve var. Sokakta hiç kadın yok neredeyse ama yürüyüşümüz boyunca negatif bir şeyle karşılaşmıyoruz. Aksine İstanbul’da göremeyeceğimiz bir kibarlıkla yol verenler var.

Bitlis’te 5 minareyi görmek için Camileri geziyoruz ve İhlasiye Medresesine gidiyoruz. Medrese de turizm ile ilgili ofisler var ve ben müdürün odasına vuruluyorum. Keşke öyle bir çalışma ortamım olsa diye ayrılıyorum oradan. Bitlis evlerini görüp dönüş yoluna vuruluyoruz.

Ahlat’a dönüp Abdurahman Gazi türbesinin üst kısmında bulunan Şehitliğe gidiyoruz. Burada Ahlat’ın teröre verdiği şehitler yatıyor. Gözlerimiz yaşlı güneşin batışını seyrediyoruz.

Akşam yine Ahlat yemeklerinden oluşan bir menüye davetliyiz Önder Abinin diğer ablasına. Lahana turşusundan yapılan Çorte çorbası ve dolmadan oluşuyor menümüz.Tek çorba bile yemek yerine geçecek durumda.

Akşam Yaren Kafeye müzik öğretmenleri geliyor ve bize Ahlat Türküleri çalıp söylüyorlar.
Sonra ut ile şarkılar başlıyor. İlk şarkı Mihriban’da Lale Abla’nın kulaklarını çınlatıyorum. Bir daha ki sefer planı yapıldı Ekim’de Ahlattayız haberin olsun...

7. Gün

Sabah erkenden Ahlat’dan Van’a doğru yola çıkıyoruz. Uçağa gitmeden önce Penirciler çarşısına uğrayıp otlu peynir alıyoruz. Uçağa ballar peynirler baston laptop şeklinde biniyorum ki bu en sinir olduğum şeydir. Neyse ki bir şey unutmadan eve varıyoruz.

Gittiğimiz birkaç okul daha program istedi ancak annemin bu sene programı dolu olduğundan gelecek seneye planlar yapıldı. Kar nedeniyle yollar kapalı olduğu için Nemrut Krater gölüne gidilmediği için hemen planın içine dahil oldum. Umarım gerçekleşir.

İstanbul’dan daha farklı bir doğu var orada. Doğasıyla, kültürüyle, tarihiyle ama en çok orada yaşayan insanların yürekleriyle çok iyi yerlerde olması gereken. Van Gölü ve çevresi turist cenneti olacak her şeye sahip. Zaman zaman kendimi Ege de zannettiğim manzaralar oldu. Umarım bir gün bu rüyalar gerçekleşir ancak gerçekleşirken doğal hali bozulmaz. Van gölü şimdiden kirlenmeye başlamış. Marmara Denizi gibi onu da kaybetmeyiz inşallah.

Eğer yolunuz Van’a düşerse yada yolunuzu Van’a düşürürseniz kalabileceğiniz oteller:

Büyük Urartu Oteli: Şehir merkezinde güzel bir otel. Kalmadık ama sahipleri bizi bir akşam yemeğe davet ettiler. Çok keyifli bir akşamdı. Yemekler çok lezzetliydi. http://www.buyukurartuotel.com/

Akdamar Oteli: Yine şehir merkezinde bir otel. Bu otelde de kalmadık ama bir öğlen yemeğine davetliydik. Her şey çok güzeldi. http://www.icemtour.com/trk/akdamar_otel_van.html

Ahlat

Büyük Selçuklu Oteli: Van gölü kıyısında Ahlatın tek oteli. Önünde plajı var. Odalar rahat ve temizdi. Personel oldukça ilgiliydi. Ne yazık ki otelin web sayfası bulunmuyor.


Yenilen içilenlerin bir kısmı & Çarşılar





11 yorum:

Adsız dedi ki...

Gitmiş kadar oldum Zeyacan. Anneciğinin ellerinden saygı ile öpüyorum senin de yanacıklarından. Özlemişim seni Van kahvaltıları yaramamıştır umarım yine rejime girme.Bu arada o kadar detaylı anlatmışsın ki rehberleri çatlatır, kalemine sağlık arkadaşım. Çok özletme kendini sevgiler güzel haftlar.

laleninbahcesi dedi ki...

Öyle güzel anlatmışsın ki, orada olmayı daha çok istedim, neyse önümüzde bir proğram var nasıl olsa)). Van ve çevresi en çok görmek istediğim yerlerden biri. Kar bastonunu merak ettim. Ters lale de gözümden kaçmadı. Oralarda ağlayan gelin diyorlar bu çiçeğe. Öptüm seni bir dahaki gezide birlikte olabilmek dileğiyle

carpediem dedi ki...

Gezmiş kadar oldum Zeyacım teşekkür ederim...Van'da eşim görev yapmıştı,ben göremedim .
Neyse ,Canavara yakalanmadan dönmüşsünüz...Benim de bir seferinde aldığım giysinin etiketinde vardı aynı yazı,hayırdır eşin butik mi açtı diye takılmışlardı...sevgiyle

Cocukla Cocuk dedi ki...

Bizi oralara götürdün Zeya. Van zaten görmek istedğim yerler arasındaydı, bu anlatımdan daha da etkilendim.

zeya dedi ki...

Sevgili Eda;
Teşekkürler.

Lale abla;
Ekimde gidince sana da alırız kar bastonu. Ters lale çiçeğinin mutlaka hüzünlü bir hikayesi vardır...

Sevgili Beyaz Gelincik;
insan küçük tesadüflere seviniyor :):) Umarım Van'ı gezme şansınız olur. sevgiler

Sevgili çocukla çocuk;
Mutlaka gidip keyifle bir Van kahvaltısı yapın. Sevgiler

Tanya's dedi ki...

Zeyacım,

Yazıyı 4-5 kerede okudum..gide gele hehe..ne keyifli olmuş..ne güzel anlatmışsın..anneyi dinlerken gözlerin doluyor mu?

O yemeklerden bende yemek istiyorum..

Hoşgeldin..iyiki döndün yine de..sen sevsen de oraları..benim aklım kaldı sende

zeya dedi ki...

Tanya ya annemi 100 kere de dinlesem yine gözlerim doluyor. zor tutuyorum kendimi vallahi :):)

Öpüyorum :)

Adsız dedi ki...

Canımın içi zeyam, soluksuz okudum Van yazısını. Yahu ne güzel anlatmışsın, ne hoş yerler gezip görmüşsün, zaman ne güzel geçmiş...

Ben bu yazıyı ben bir küçük cezvede de yayınlamak isterim. İznin olursa...

Öpüyorum seni Zeyam..

sıcacık sevgiler.
www.misssgibi.com

zeya dedi ki...

Sevgili Missim;
İzin senin. Çok sevinirim. İstediğin yerd eyayınlayabilirsin.
Kocaman öpüyorum.

Goksu dedi ki...

Zeyaaaa,seninle birlikte bende satir satir gezdim.Herseyi yeniden hatirladim :)

Doguya ve guney doguya gidince bende kendimi daha ayagi yere basmis hissediyorum.Tabi bir de karadeniz.Hersey daha el degmemis , daha sade ve icten geliyor.Onu da zaten her yol sorusunda "gel bir cay ic sonra anlatiriz"demelerinden anliyorsun:)

Ekim'e bende gelmek istiyoruuum:)!

aslı'nın mutfağı dedi ki...

Merhaba, tesadüfen keşfettim blogunuzu, ve Van gezisi yazınıza bayıldım.. Yakın zamanda Karadeniz turuna çıkacağım,umarım ben de böyle de güzel anlatabilirim :) Kaleminize sağlık..