17 Ocak 2008 Perşembe

Çocukluğa açılan telefon

Vatan Gazetesinin kitap dergisinde okudum. Roma Belediye Başkanı Walter Veltroni bir kitap yazmış. Henüz bu kitabı almadım ama kitabın içinde geçen çocukluğa telefon açmak ilgimi çekti.
Dün gece uyurken düşündüm. Küçüklüğüme bir telefon açma şansım olsaydı hangi yaşımı arardım ve ne derdim?
Sanırım bir pazar günü arardım kendimi. Ertesi gün okul olan, ödev yetiştirilen maç sesli sigara kokulu bir pazar günü. Boşver ödevi sıkıntısını okulu falan derdim önemli olan onlar değil. Daha ne ödevler olacak ve hepsi diplomadan sonra tamamen unutulacak.
Yada çok sıcak bir Ağustos günü arardım. Hangi yıl hatırlamıyorum. Annemin hediye ettiği anneannemden kalan yüzüğü nereye koydun bulamıyorum çabuk söyle derdim.
Büyükannenle daha çok resim çektir , özellikle onun evinde. Bizim evde de bol bol resim çektir ve resimleri yok etmeden bana sakla derdim.

Peki siz çocukluğunuza ne derdiniz bir telefon açsanız?

ps: Kitabın adı Şafağı Keşfetmek.Merkez Kitaplarından çıkmış. En kısa zamanda alıp okuyacağım.

14 yorum:

MAVİANNE dedi ki...

çok orjinalmiş,
çocukluğa açılan telefon,
ben de okumak isterim
ilginç olacağı kesin,
gençliğime telefon açıp, "hiç merak etme ileride hayatının erkeğine aşık olacaksın" derdim :)

güvercin postası dedi ki...

çocukluğuma dönseydim yağmurlu bi nisan günü yatağa iyice gömülüp radyo tiyatrosu dinlediğim o geceleri yine yaşar, sabah ortalık yağmur kokarken daha gidip ilkokulun bahçesindeki kiraz ağacının gövdesine o kalbi yine çizerdim,ha birde bi okla delerdim hep yaptığım gibi.


sevgiyle

Adsız dedi ki...

annemli yıllara telefon açardım. Seninle yaşamak ne güzeldi keşke birlikte yaşlanabilseydik derdim. Öptüm seni

Goksu dedi ki...

Ay dur ...Lale ablanin yorumu cok etkiledi...neyse...super bir kitap ve konuymus...Su yuzuk olayina da koptum, gercekten nerde?:)

Ben ne derdim:demezdim direkt yapardim, 3-4 yaslarinda yahyali'da hava cok soguk oldugu icin annemle yatardik, o zaman daha cok sarilirdim...

Tanya's dedi ki...

Ya Zeyacım..ne güzel konu..ben sanırım 7 yaşıma telefon ederdim ve..okuldan kaçmaya devam et ama korkma kimseden derdim..cok kacardım okuldan..ama eve gelmek için..annemin kokusunu özlediğimden..keşke daha cok kaçsaydım.

PS- Sebo kayıp bu aralar..şarap işimiz var daha değilmi?

Zeynep dedi ki...

Sevgili Zeya,

10 yaşındaki halime telefon açar ve "Korkma, hepsi geçecek." derdim.

Sevgilerimle

Ebru Oğuş dedi ki...

ben ilkokulda olduğum yılları arar; dikkat et bu kıza, çok güvenme derdim..

Unknown dedi ki...

İlkokul yıllarım kesinliklee,henüz anne ve babam boşanmamışken:((

velinkam dedi ki...

Lalenin yorumu beni de etkiledi bir an düşündüm çünkü benim hala şansım var:) Saat bu kadar geç olmasaydı anneme telefon açardım :)
Bu çok güzel bir şey biraz düşünmek istiyorum bu gece sonra yazacağım kimi arayacağımı :))

Cocukla Cocuk dedi ki...

İlginç bir kitap bizde edinelim en kısa zamanda.

herkesin yorumunu da büyük zevkle okudum.
Ben nereye dönerdim, sanırım anneannem, teyzemlerle aybı avluya bakan evlerde yaşadığımız, ağaçlardan yenidünyaları kaçırdığımız, çünkü anneannem yeterince olgunlaşmadan izin vermezdi, tüm kuzenlerle bölünmez olduğumuz o günlere.

zeya dedi ki...

Sevgili mavianne;
Eminim gençliğin çok sevinirdi bu telefona :)

Sevgili ateşinsesi;
Radyo tiyatroları ne keyifliydi. Herkes çocukluğunu özlüyor sanırım :)

Sevgili Lale Abla;
Bu mesaj içime oturdu valla. Ne denir ki?

Sevgili Nalan;
O yüzük biryerden çıkacak ama gittikçe umut kayboluyor.

Sevgili Tanya;
Bende eve kaçardım annemi özleyip, keşke daha çok kaçsaymışım yaa :))

Sevgili Zeynep;
Ne güzel bak hepsi geçmiş :):)

Sevgili Ebru;
Ne güzel olurdu o günlerde uyarı alabilseydik di mi?

Sevgili Evrim;
Ben ne kadar uğraşsam da hatırlayamıyorum o yılları. 4 yaş öncesi yok ben de :)

Sevgili Ebrucuk;
Merakla bekliyorum ne yazacaksın diye... Aradın mı anneni?

Sevgili Çocuklaçocuk;
Aynı avluya bakan evler masal gibi valla. Ne güzelmiş :)

velinkam dedi ki...

annemi hemen aradım sabah :)) hatta babamı kardeşimi halamı dayımı halamın kızını :)) vallahi bak şaka değil hepsiyle tek tek konuştum...Sonrada telefeno kapatınca ulan dedim ölüyormuyum acaba hani derlerya ahh ah biliyor gibi hepimizi aradı falan diye tövbe tövbee :))
ben lisedeki beni aradım ideallerinden vazgeçme her yolu dene zorla derdim....yaşadığım ilk aşk acıma giderdim boş veeeerrr daha kaç tane olacak merak etme geçiyor üzülmeye değmez derdim :))

Adsız dedi ki...

Ben eşime telefon açardım.Beni bekle aşkım derdim.Mutlaka sana geleceğim ve gönülden bağlanacağım derdim:)Kelebek etkisi gibi bi şey

Adsız dedi ki...

Çok ilginç bir konuymuş gerçekten! Sanırım ben 5 yaşıma dönüp 'Gözlüğünden bu kadar nefret etme, tüm gözlüklerini kırarak ziyan etme ileride zaten tamamiyle çıkaracaksın!' derdim :)